Wie trouwde met Ludovico Sforza?

Ludovico Sforza de Moor (Vigevano, 27 juli 1452 – Loches, 27 mei 1508) was een telg uit het geslacht der Sforza's, dat na de Visconti-familie de macht in handen had in Milaan. Hij was de zoon van Francesco Sforza, en is bekend geworden als de hertog van Milaan en als mecenas van onder andere Leonardo da Vinci. Hij kreeg de bijnaam de Moor (il Moro) vanwege zijn donkere huidskleur.

In 1476 werd Ludovico's oudere broer Galeazzo Maria Sforza vermoord, waarop de hertogszetel toekwam aan hun zeven jaar oude neefje, Gian Galeazzo Sforza. Tijdens diens minderjarigheid greep Ludovico de macht.

In 1491 trouwde hij met Beatrice d'Este, een van de begaafde dochters van de hertog van Ferrara.

Gian Galeazzo stierf in 1494, zodat Ludovico de officiële hertog van Milaan werd op 22 oktober. In datzelfde jaar nog spoorde hij koning Karel VIII van Frankrijk en keizer Maximiliaan I aan om zich met de Italiaanse politiek te bemoeien, waarmee hij de Italiaanse Oorlogen in gang zette. (Zie Italiaanse Oorlog (1494-1498))

Ludovico sloot zich aan bij Maximiliaan I, en gaf hem zijn nicht Bianca Sforza als vrouw. In ruil hiervoor investeerde de keizer grote sommen geld in het Milanese hertogdom. De Fransen werden in 1495 bij de Slag bij Fornovo verslagen, maar Ludovico werd in 1499 door Lodewijk XII van Frankrijk uit Milaan verdreven. Hij werd hersteld als hertog door Zwitserland in 1500, maar kort daarop door hen uitgeleverd aan Frankrijk. Hij stierf als politiek gevangene in Loches.

Van 1482 tot aan de verdrijving van Ludovico uit Milaan verbleef Leonardo da Vinci aan zijn hof. Zijn belangrijkste taak was het maken van een ruiterbeeld in nagedachtenis van Ludovico's vader, maar hij hield zich ook bezig met het organiseren van feesten als Het Festival van het Paradijs.

Citaat: "Paus Alexander is mijn kapelaan, keizer Maximiliaan mijn legeraanvoerder, Venetië is mijn kamerheer en de koning van Frankrijk is mijn loopjongen, die moet komen en gaan wanneer ik dat zeg."

Beatrice d'Este (1475-1497) stond bekend als een van de meest begaafde prinsessen uit de Italiaanse renaissance.

Zij was geboren in Ferrara als dochter van hertog Ercole I d'Este en Leonora van Napels. Net als haar oudere zuster Isabella d'Este kreeg zij uitstekend onderwijs en kwam zij in aanraking met de ideeën van de Renaissance aan het hof van hun ouders.

Op haar vijftiende trouwde zij met Ludovico Sforza, die toen regent van Milaan was voor zijn neefje, Gian Galeazzo Sforza. Leonardo da Vinci organiseerde het huwelijksfeest. Net als haar zuster omringde zij zich met de meest beroemde geleerden en kunstenaars van de Renaissance.

In 1492 bezocht zij Venetië als ambassadeur van haar echtgenoot, waar zij een goede indruk maakte. Toen Gian stierf in 1494 werd haar echtgenoot hertog. Hij betrok koning Karel VIII van Frankrijk en keizer Maximiliaan I van het Heilige Roomse Rijk bij de Italiaanse politiek, waardoor hij de hand had in het starten van de Italiaanse Oorlogen.

Na de slag bij Fornovo namen Beatrice en haar man deel aan het vredescongres van Vercelli tussen de Italiaanse leiders en Karel VIII. Zij toonde hierbij groot politiek talent.

In 1497 stierf zij echter op jonge leeftijd in het kraambed.