Wie trouwde met Johanna van Kent?

Johanna van Kent (Woodstock Palace, 29 september 1328 — Wallingford Castle, 7 augustus 1385), in de geschiedenis bekend als De Schone Maagd van Kent, was de echtgenote van Eduard de Zwarte Prins en de moeder van koning Richard II van Engeland. Kroniekschrijver Jean Froissart noemde haar "de schoonste vrouw van Engeland en de meest liefdevolle". Haar bijnaam is echter niet contemporain.

William Montagu, 2nd Earl of Salisbury, 4th Baron Montagu, King of Mann, KG (25 June 1328 – 3 June 1397) was an English nobleman and commander in the English army during King Edward III's French campaigns in the Hundred Years War. He was one of the Founder Knights of the Order of the Garter.

He was the second king of an independent Manx Kingdom.

Thomas Holland (ca. 1314 - 26 december 1360) was een zoon van Robert Holland en van Maud van Zouche. Hij was afkomstig uit de familie Holland, uit de hoge adel van Lancashire. Bij het begin van zijn militaire loopbaan, vocht hij in Vlaanderen. Hij nam in 1340 deel aan een Engelse krijgstocht in Vlaanderen en werd onder de leiding van Jan van Artevelde naar Bayonne gestuurd om er de grens van Gascogne tegen de Fransen te beschermen. Hij werd een der eerste ridders in de orde van de kousenband. In 1346 diende hij Eduard III van Engeland in Normandië onder leiding van Thomas van Beauchamp, hij nam de stad Caen in en maakte Rudolf I van Brienne, connétable van Frankrijk tot krijgsgevangene. In de slag bij Crécy was hij een der belangrijkste bevelvoerders van het bataljon van Eduard de Zwarte Prins en nam vervolgens deel aan het beleg van Calais. Rond deze tijd huwde hij in het geheim met Johanna van Kent, dochter van Edmund van Woodstock, graaf van Kent, een kleindochter van Eduard I van Engeland. Tijdens zijn afwezigheid in het buitenland huwde Johanna onder druk van haar familie met William Montagu, 2de graaf van Salisbury). Dit huwelijk werd in 1349 nietig verklaard, toen Thomas Holland het bestaan van een eerste huwelijk kon bewijzen. Van 1353 tot 1356 zetelde hij in het Engelse parlement als baron Holland. In 1354 was hij luitenant van de hertog in Bretagne tijdens de minderjarigheid van Jan IV, en in 1359 was hij kapitein-generaal van alle Engelse bezittingen op het continent. Bij de dood van zijn schoonbroer, Jan, werd hij zelf graaf van Kent. Zijn weduwe hertrouwde later met Eduard de Zwarte Prins, en werd de moeder van Richard II van Engeland.

Eduard van Woodstock, prins van Wales, hertog van Cornwall, prins van Aquitanië, K.G. (Woodstock (Oxfordshire), 15 juni 1330 – Palace of Westminster (Westminster), 8 juni 1376), bijgenaamd de Zwarte Prins, was de oudste zoon van Eduard III van Engeland en Filippa van Henegouwen; hij was de vader van koning Richard II van Engeland.