Wie trouwde met Isabella van Parma?

Isabella van Parma, ook Isabella van Bourbon-Parma (Italiaans: Elisabetta Maria Luisa Antonietta Ferdinanda Giuseppina Saveria Dominica Giovanna di Borbone, principessa di Parma) (Madrid, Spanje, 31 december 1741 — Wenen, Oostenrijk, 27 november 1763) was de dochter van Filips van Parma, hertog van Parma, en de Franse prinses Louise Elisabeth. Ze groeide op aan het hof van de Spaanse koning Filips V in Madrid, maar toen haar vader hertog van Parma werd verhuisde de familie naar het hertogdom in het Noorden van Italië.

Isabella leerde het bespelen van de viool en las de werken van filosofen en theologen onder anderen; Jacques-Bénigne Bossuet en John Law. Ze was vaak neerslachtig en na de dood van haar moeder in 1759, dacht ze vaak aan de dood.

Op 6 oktober 1760, op 18-jarige leeftijd, werd ze uitgehuwelijkt aan de latere keizer Jozef II van het Heilige Roomse Rijk. De mensen aan het hof van Wenen waren snel gecharmeerd van Isabella, dit kwam vooral door haar schoonheid en intelligentie. Isabella kon moeilijke wiskundige problemen oplossen.

Isabella en Jozefs zuster, aartshertogin Maria Christina werden snel goede vriendinnen. Ook al ontmoetten de twee elkaar elke dag, ze schreven ook brieven naar elkaar. Alleen Isabella's brieven zijn bewaard gebleven. Uit deze brieven lijkt naar voren te komen dat deze relatie zich tot een liefdesrelatie had ontwikkeld:

Ik schrijf u opnieuw, wrede zuster, hoewel ik u nog maar net heb verlaten. Ik kan het niet uitstaan om te wachten om mijn lot te weten, en om te leren of u mij een persoon vindt die uw liefde waardig is, of dat u mij in de rivier zou willen gooien. Ik kan deze onzekerheid niet verdragen, ik kan niets anders bedenken dan dat ik waanzinnig verliefd ben. Kon ik maar weten waarom dit zo is, want je bent zo wreed dat men niet van jou zou moeten houden, maar ik kan er niets aan doen.

Isabella baarde twee kinderen: Maria Theresia in 1762 en Marie Christine in 1763. Dit jongste kind (vernoemd naar haar schoonzus) stierf bij de geboorte, Isabella zelf overleed enkele dagen later aan de pokken. Haar dochter Maria Theresia overleed in 1770 aan een longontsteking. Jozef bleef na Isabella's dood ontroostbaar achter en trouwde twee jaar later met tegenzin met Maria Josepha van Beieren. Zij stierf in 1767 eveneens aan pokken.

Isabella ligt begraven in de keizerlijke Kapuzinergruft dicht bij keizerin Maria Theresia.

Jozef II (Jozef Benedictus August Johan Anton Michaël Adam) (Wenen, 13 maart 1741 - aldaar, 20 februari 1790) was van 1765 tot 1790 keizer van het Heilige Roomse Rijk (Rooms-Duits keizer) en van 1780 tot 1790 heerser van de Habsburgse monarchie. Hij was de oudste zoon van keizerin Maria Theresia en keizer Frans I Stefan en was een broer van Maria Christina van Oostenrijk (1742-1798) en van Marie Antoinette. Hij was als zodanig (als erfgenaam van zijn moeder) de eerste heerser in de Oostenrijkse heerschappij van het huis Habsburg-Lotharingen. Jozef was een voorstander van verlicht absolutisme; zijn betrokkenheid bij de moderniserende hervormingen veroorzaakte echter veel tegenstand, waardoor zijn programma slechts gedeeltelijk uitgevoerd werd. Hij wordt, samen met Catharina II van Rusland en Frederik II van Pruisen, gezien als een van de drie grote verlichte monarchen. Zijn beleid staat nu bekend als het jozefinisme. Hij stierf zonder zonen en werd opgevolgd door zijn jongere broer, Leopold.