Wie trouwde met Franz I. von Österreich?

Franz Joseph Karl (* 12. Februar 1768 in Florenz; † 2. März 1835 in Wien) aus dem Haus Habsburg-Lothringen war von 1792 bis 1806 als Franz II. der letzte Kaiser des Heiligen Römischen Reiches. 1804 begründete er das Kaisertum Österreich, das er als Franz I. bis zu seinem Tod regierte.

Um dem Hegemoniestreben des französischen Kaisers Napoleon Bonaparte in Mitteleuropa zu begegnen und einem Statusverlust vorzubeugen, nahm er 1804 den Titel eines erblichen Kaisers von Österreich an, führte aber bis 1806 den Titel Erwählter Römischer Kaiser, zu allen Zeiten Mehrer des Reiches weiter. In der Literatur wird er daher oft Franz II./I. genannt, zur Unterscheidung von seinem Großvater Franz I. Stephan.

Seine Abdankungserklärung vom 6. August 1806, mit der er „die deutsche Kaiserkrone und das Reichsregiment“ niederlegte und „die Churfürsten, Fürsten und übrigen Stände, wie auch alle Angehörige und die Reichsdienerschaft, ihrer bisherigen Pflichten“ entband, stand unter der Sorge, die Reichskrone könne in französische Hände und seine österreichischen Länder im Reich könnten de jure unter napoleonische Herrschaft gelangen. De facto wurde das Reich – ohnedies nur mehr ein sehr loser Zusammenschluss – durch den 1806 auf Betreiben Napoleons gegründeten Rheinbund gesprengt, dessen Fürsten aus dem Reich austraten. Die Niederlegung der Kaiserkrone gilt daher als Bestätigung der Auflösung des Reiches, auch wenn sie keinen entsprechenden Rechtsakt darstellte.

Bis zu seinem Tode 1835 blieb Kaiser Franz außerdem König von Böhmen, Kroatien und Ungarn. Seine Hausmacht blieben nach wie vor die habsburgischen Erblande.

Isabel Guilhermina Luísa de Württemberg (em alemão: Elisabeth Wilhelmine Louise von Württemberg; Trzebiatów, 21 de abril de 1767 — Viena, 18 de fevereiro de 1790) foi uma Duquesa de Württemberg por nascimento, e uma Arquiduquesa da Áustria pelo seu casamento com o Arquiduque Francisco da Áustria (posteriormente imperador Francisco I da Áustria).

Marie-Thérèse Caroline Joséphine de Bourbon-Naples (née à Naples le 6 juin 1772, morte à Vienne le 13 avril 1807) est impératrice du Saint-Empire et d'Autriche, reine de Germanie, de Bohême et de Hongrie et archiduchesse d'Autriche par son mariage avec François I^er d'Autriche. Elle est la fille aînée de Ferdinand I^er des Deux-Siciles et de l'archiduchesse Marie-Caroline d'Autriche.

Maria Ludovika Beatrix of Austria-Este (14 December 1787 – 7 April 1816), also known as Maria Ludovika of Modena, was Empress of Austria as the third wife of Emperor Francis I from their marriage on 6 January 1808 until her death in 1816. She was the daughter of Archduke Ferdinand of Austria-Este (1754–1806) and Maria Beatrice Ricciarda d'Este (1750–1829). She was a member of the House of Austria-Este, a branch of the House of Habsburg-Lorraine.

Carolina Charlotte Augusta van Beieren (Mannheim, 8 februari 1792 — Wenen, 9 februari 1873) was het vierde kind uit het eerste huwelijk van de Beierse koning Maximiliaan I met Augusta Wilhelmina van Hessen-Darmstadt. Haar oudere broer was de latere koning Lodewijk I.

Toen Charlotte Auguste vier jaar oud was, overleed haar moeder. Vrij kort daarna hertrouwde haar vader met Caroline, markgravin van Baden. Zij kreeg een goede, nadrukkelijk katholieke opvoeding. Om te ontkomen aan een verbinding met het huis Bonaparte verbond de zestienjarige prinses zich op 8 juni 1808 met de elf jaar oudere kroonprins van Württemberg, Willem. De prinses behield haar katholieke geloof. Het huwelijk bleek een volslagen mislukking. In de acht jaar dat het duurde was de echtgenoot vaak afwezig, op reis (vaak naar Kassel, waar hij een relatie had met een mooie hofdame van zijn zuster Catharina) of in een oorlog. Charlotte woonde intussen in Stuttgart, waar ze gewaardeerd werd door haar schoonouders. In 1814 verzocht het paar om ontbinding van het huwelijk vanwege wederkerige weerzin en omdat het niet geconsummeerd zou zijn. Een door koning Frederik benoemd huwelijksgerecht verklaarde het huwelijk ondanks verzet op 23 augustus 1814 ongeldig. Het argument dat het huwelijk om politieke redenen was gesloten en dus zonder instemming van de betrokkenen, werd door koning Frederik nadrukkelijk van de hand gewezen. De aansluitende procedure bij de Sacra Rota legde de schuld enkel neer bij de kroonprins, die een intiem samenzijn met het door hem als onaantrekkelijk beschouwde meisje had vermeden en vanaf het begin een schijnhuwelijk had gevoerd om persoonlijk vrij te zijn. Willem I van Württemberg hertrouwde met Catharina Paulowna van Rusland en werd bij haar de vader van Sophie van Württemberg. Op aanwijzing van koning Frederik kreeg Charlotte tot een nieuw huwelijk een jaarpensioen van 40.000 gulden.

Op 18 oktober 1816 trouwde de prinses de twee keer zo oude Oostenrijkse keizer Frans I/II, die reeds drie keer weduwnaar was geworden. Als teken van een nieuw begin voerde de prinses voortaan de Duitse naam Caroline. Zij was een goede stiefmoeder voor de kinderen uit de eerdere huwelijken van de keizer en ze vergrootte door haar huismoederlijk optreden de populariteit van het Weense hof. Het harmonische huwelijk bleef kinderloos. Keizerin Caroline zette zich in voor tal van liefdadigheidsprojecten en bleef, ook na de dood van haar man in 1835, als keizerin-weduwe een representante van het keizerlijk huis. Ze kreeg de bijnaam "moeder van de armen".